MINIATURKA 1 część 2

***

-No zdradzisz mi w końcu, gdzie jedziemy? –zapytała, gdy udało jej się zapiąć torbę. Ściągnęła bagaż z łóżka i przeciągnęła go do przedpokoju.

-Nie powiem i przestań mnie męczyć. –oparł się o ścianę. Spojrzała na niego spod byka. – I nawet się nie próbuj obrażać, bo tym razem nie dam się złamać.

-Oluś. Nie będziesz miała niespodzianki, jak Pawełek Ci powie. –wtrąciła babcia Oli, wychylając się z kuchni.

-Ale chciałabym chociaż wiedzieć, gdzie on mnie wywozi. –udała obrażoną.

-Przecież to nie porwanie. Nie zawiąże Ci oczu. –podszedł do niej. –Ubieraj się i jedziemy. –sięgnął swoją kurtke i zaczął się zbierać. Zabrał torbe i wyszedł z mieszkania jej dziadków.

-Bawcie się dobrze. –babcia pocałowała ją w policzek. –Tu masz coś na droge, bo tak pewnie, byście nic nie zjedli. –podała jej reklamówke z kanapkami.

-Oj babciu.-wyszła z domu i szybko zbiegła po schodach. Był to jej pierwszy taki wyjazd z Pawłem. W sumie od lata dużo się nie pozmieniało. Choć bardzo się z żużlowcem zaprzyjaźniła. Tak, zaprzyjaźniła. On powoli leczył się z byłej dziewczyny, a ona z chłopaka, który nie mógł się na nią zdecydować. I tak nawzajem sobie pomagając, bardzo się ze sobą zżyli.

-Obraziłaś się?- rzucił jej szybkie spojrzenie. Wybuchła śmiechem.

-Oczywiście, że nie, ale łap następny punkt o mnie na listę. Nie przepadam za niespodziankami.

-Rozumieć. Ja w sumie też. Na przyszłość wiem.

-Wolałabym sama z Tobą coś planować. Bo tak Ci mogłabym podsunąć, że ktoś inny jeszcze chciałby pojechać z nami.-powiedziała, bo pomyślała, że mogliby się źle czuć sami, ale z drugiej strony miała nadzieję, że dzięki temu się do siebie zbliżą.

-No mogłabyś. Następnym razem Ci powiem. –uśmiechnął się szeroko.

***

-Ile jeszcze mamy stać na tym mrozie?!- powiedziała zirytowana Natalia, łażąc w tą i z powrotem. –Jak już chciał, żebyśmy na niego czekali, to mógł konkretniej obliczyć czas swojego dojazdu do hotelu.

-Przestań narzekać!- krzyknął Piter. –Ginger. –Rudy spojrzał na niego –Czy Wy rudzi, wszyscy musicie tak marudzić?

-Wypraszam sobie. Ja nie marudze –obronił się Gomólski.

-No w ogóle. „A musze tam iść??” „A ja chce jeszcze spać” –naśladował przyjaciela. Ginger zmierzył go tylko i nic nie odpowiedział.

-Bo Ty Pawlicki to święty jesteś, co nie? –odezwała się nabuzowana dziewczyna.

-Nie jestem. Mnie też denerwuje, że Przemek z Maćkiem tak kombinują. Ale jak widzisz, próbuje nie narzekać jak mnie to wkurza. –zaczęła się rozglądać. –Co jest? –Piotrek zauważył jak ucieka wzrokiem.

-Nic. –odpowiedziała już spokojniejszym tonem.  Usiadła na ławce koło Kacpra.- Przepraszam.

-Nie przepraszaj. Rozumiem, czemu się denerwujesz, bo mnie cholera też jest zimno –zaśmiał się Piter i usiadł koło dziewczyny.

-Jadą chyba- odezwał się Ginger. Pod hotel zajechał samochód należący do Maćka.

-Sory, że musieliście tyle czekać.- powiedział Przemek z udawanym współczuciem.

-W dupe sobie wsadź to sory. Wszystkie palce nam pozamarzały –burknął Piotrek i puścił oczko do Natalii. Dziewczyna ruszyła do hotelu i wyjęła telefon z kieszeni. Wybrała numer Pawła.

-Możesz gadać?

-Tak. Mamy postój. Ola w toalecie.- zameldował.

-Daleko macie jeszcze?

-Może godzina jazdy. –zanim zdążyła zadać następne pytanie, on jej odpowiedział- Nie wygadałem się. –uśmiechnęła się mimo woli.

-No to na razie.

-No pa. –rozłączyła się i otworzyła drzwi pokoju, do którego w trakcie rozmowy zdążyła dojść. Położyła się na łóżku, ale jej spokój musiał ktoś zakłócić.

-Mogę wejść –zza drzwi wychylił się Piter.

-Mama Cię nie nauczyła pukać? –zapytała, a Pawlicki wtoczył się do pokoju.

-No nauczyła, ale Ty to Ty i stwierdziłem, że nie musze –wyszczerzył zęby. Zamknął za sobą drzwi i usiadł koło niej na łóżku.

-A gdybym była naga?

-Raczej nie, bo przecież było Ci zimno. –westchnęła ciężko.- A jest Ci zimno jeszcze?

-No jest, ale wejdę sobie pod kołderke i się przykryje i będzie mi ciepło –zaczęła gramolić się na łóżku.

-To ja też wejdę z Tobą i będzie nam jeszcze cieplej.- poczuła jak jej serce zaczyna przyspieszać.

-No okej, ale aż tak zimno mi nie jest. –„Co Ty gadasz, głupia? Przecież chcesz”

-I tak się wcisnę. –położył się koło niej. –Od razu cieplej. –zachichotała pod nosem.

***

-Dojechaliśmy- oznajmił Paweł stając pod hotelem.

-Jesteśmy w górach. –powiedziała Ola, wysiadając z samochodu.

-Bardzo odkrywcze, zważając na fakt, że przed nosem jej mamy.

-Ale jesteś śmieszny. Mówię co zakodowałam w czasie jazdy. –zaczęli wypakowywać bagaże- I nie jesteśmy w Polsce.

-Tak.  

-Będziemy tu…- zaczęła, ale z hotelu wyleciał Ginger.

-Witojcie przybysze! –krzyknął.

-sami –dokończyła pod nosem. –Witaj rudy człowieku.

-Świeże plotki Rudzielcu.- poprosił Paweł. –Nasz wierny tabloid –zwrócił się do mnie.

-No, więc. Przemek zadzwonił do Pitera, żebyśmy po nich wyszli na dwór. Jak się okazało staliśmy na tym mrozie prawie godzine, bo Maciek źle obliczył czas. W tym czasie Natalia z Piotrkiem się troche posprzeczali, ale już im przeszło, bo teraz się razem grzeją w pokoju Natalii.

-Co?! –zareagowała Ola.

-No leżą razem w jej łóżku i się chichrają nie wiadomo z czego. –wytłumaczył. –W ubraniach.

-I nic więcej? –wtrącił Paweł.

-Hmm. –zaczął myśleć. –Otworzyć drzwi! –krzyknął w stronę wejścia. Drzwi się rozsunęły. Paweł podszedł do recepcji.

-Na pewno Natalia z Piotrkiem nic więcej? -zwróciła się do Kacpra.

-No ja nic nie widziałem. Serio. Tylko leżeli jak byłem u nich. I wiesz nie było jakiegoś szybkiego odsuwania się, bo wszedłem czy coś. Czemu Cię to tak interesuje?

-Bo to moja przyjaciółka.

-Czemu Przemo wziął nam dwuosobowy?- zapytał Paweł Kacpra.

-A co nie chcesz być ze mną w pokoju?- trąciła go łokciem. Ruszyli do schodów.

-Nie o to mi chodzi. Ja tam bardzo chętnie z Tobą, ale mamy z łóżkiem małżeńskim. –spojrzał na buty. Poczuła się dziwnie. „No to chce czy nie??”

-Jeżeli Ci to przeszkadza to- zaczęła.

-Nie przeszkadza.- powiedział stanowczo. –Nie. Po prostu –zrobił przerwe- chyba wiesz czemu wziął taki.

-Bo pomyślał, że jesteście razem? –odezwał się Kacper. –Tak szczerze to nie tylko on tak myślał.

-Plotki mówią, że jesteśmy razem? –zapytała.

-Tak. –odpowiedział krótko. –Idę do Maćka, bo tu do mnie pisze. –ewakuował się. Paweł otworzył ich pokój. Przepuścił Ole w drzwiach. Odstawiła torbę obok szafki i położyła się na jednej połówce łóżka. Paweł zrobił to samo zaraz po niej.

-Nie będzie tak źle. –powiedziała.

-Tak naprawdę to z Tobą wszędzie byłoby dobrze. –podniosła się na łokciach i odwróciła w jego stronę. –Przede wszystkim na pewno będzie nam dużo cieplej. –uśmiechnął się szeroko.

****************************************************************

Czytamy- Komentujemy

Dalszy ciąg Miniaturki, czyli Natala jeszcze pamięta o opowiadaniach!